The last Knights

Bij gebrek aan vakantie en weekendverhalen, plaf ik er hier maar een doordeweeks verhaalke op. De Porthos die instaat voor de technische zaken die is even zijn flurk aan het uitlaten, maar van zodra em uit zijn writersblock is, hoort of ziet hem wel veschijnen, tenminste zijn woorden ;-).

De draken zijn al lang vervangen door camions en laagvliegende autobestuurders die met dit mooie weer meer uit hun wagen hangen dan er in. Ja ze kunnen nog iets leren die gasten. Deze morgen voor de Kennedytunnel. Man man man, genen enen die bougeerde allemaal recht voor zich uitziend, nie moven. Brul! (jaja voor zover mijnen Achilles brult). Pfff, wij in de rij, jij ook. Ik bleef ridderlijk kalm. Jean D'arc mag dan de enigste bekende vrouwelijke ridder zijn, maar met wat superieure voertuigbeheersing laveer ik me tussen de nauwer wordende kloof. Ik ga toch even opzij en jawel een BMW ridder op zijn geel/grijze ros gaat me voor, ik volg. Dat scheelt. Knipperlichten aan en een ietske venijniger brul dan de mijne, opent poorten. Juist plaats genoeg. Want sommige Kennedyfilerijders zijn toch niet te vinden voor een schaar op hun nief voituurkes.
E voila, op een mum door den tunnel. Op de ring dan toch maar schoon 90, want met een uitgespaarde boete tank ik wel wat naftebakken passie.
De trein (waar ik normaal mee op en neer pendel)tsjaft in de verte voor me uit.
Eat this mannekes(en wijfkes), zit maar gezellig elkaars adem op te zuigen met een gezicht van tegen mijn zin leven is ook een leven. I'm riding...en denk in het verkeer zijn geen ridders meer. Alleen nog hier en daar wat Tempeliers op zoek naar de Heilige Graal, gedreven op twee wielen...vrij maar nooit alleen...

Tegen de middag staat de Rode Ridder, alias D'Artagnan me met de 916 op te wachten. We galoperen even later samen de stad uit en geven wat paarden bij om richting kust te trekken. Eigenlijk feitelijk Je hebt de vrijheid om zelf te sturen en gas te geven naar believen en toch 'hang' je samen. Je moet dat in den auto eens proberen ;-)

Red Sonja (916), neemt het voortouw en ik zal het geweten hebben. Hij blaast daar effe een walmke doemp in mijn gezicht. Een overblijfsel van zijn diesel-pomp-avontuurke me dunkt(en nee niet zelf mistankt, maar een 'foutje' bij Total, een switschken van naft en diesel). Ik zie de madam naast me in de wagen, vlug haar raamke dicht doen. Hihi. Platte!
Enfin de oude baan naar Gent via Sint Niklaai en Lokeren, belooft ook niet veel goeds als we even later steeds rechtdoor rijden. We besluiten uiteindelijk toch niet op zoek te gaan naar alternatieve wegen, omdat er nog andere planning is. De rode furie trekt nog steeds kop en ik doe uiterst mijn best om bij te houden (wat zeg ik? Gas open volle pellon!), maar ja uit een mandarijn pers je ook niet het sap van een pompelmoes hé? En nee het is geen kwestie van niet wille, het is een kwestie van niet kunne! (nog niet ;-)


Bon, voor de rest krabt den Porthos nu zijn flurkske helemaal rood, want hij is de kuip van zijn Imola aan het schaven. Met andere woorden, de bron van de fijne stofdeeltjes is bij deze gekend! Ergens in Vlaams Brabant op nen heuvel ontstaan...

Tot de volgende keer als ik geen adem van een ander met een vieze muil moet inademen (die notabene als een zombie naar de ring rond Antw. zit te staren en denkt, zat ik maar op dienen moto :-). Of na een Ardennenrit, een circuitpassage (met de nieuwe 1098 misschien mannen? Tja den Rolling is binnen voor nen nieven blok..samen effe rijden op Francorchamps zou toch fijn zijn? testing testing one 2) of ja een reiske (wheeeieie zo lang nog) naar verder dan de horizon, allee vooruit een platte vlaamse rit mag er ook bij ;-).

Greetz De Bosnimf