Op zoek naar de heilige Graal
M.a.w. een goed bed en een lekkere maaltijd. Want het was vooral de honger en vermoeidheid dat de mannen op een vlot tempo op zoek naar een hotel dreef.
We reden door bosrijke plaatsen en zalige bergen, zat heerlijk op mijn gemak en niet alleen door de comfortabele motor, maar ook door de rijstijl van deze Tempelier.
Berekend, gecontroleerd en gaaaaaaaaaaas, wat wil en mens nog meer? Geflankeerd worden door diegene met de guitige blik, zalige glimlach en pittige rijstil dit op de motor die voor mij qua design alle schoonheidsprijzen wint? Mmmm, yep!
We reden door bosrijke plaatsen en zalige bergen, zat heerlijk op mijn gemak en niet alleen door de comfortabele motor, maar ook door de rijstijl van deze Tempelier.
Berekend, gecontroleerd en gaaaaaaaaaaas, wat wil en mens nog meer? Geflankeerd worden door diegene met de guitige blik, zalige glimlach en pittige rijstil dit op de motor die voor mij qua design alle schoonheidsprijzen wint? Mmmm, yep!
Goh, dit mag eeuwig duren, maar eeuwig is wel lang hé zonder eten en onze Georgke heeft zich noodgedwongen bij de 2e stop al volgepropt met nouga. Ze staan er wat verloren bij allemaal, maar met 600 km achter je kiezen, zou je voor minder eigenlijk is het bewonderenswaardig hoe ze het uithouden, rijdend op cola. We gaan een Logis de France binnen, maar helaas zegt een 'onvindbaar' mens uiteindelijk dat alles vol is. Porthos die krijgt het op zijn heupen, het duurt hem te lang en gaat er vandoor. We staan erbij en kijken er naar. De blonde Godfather blijft kalm, neemt zijn GPS en tikt een bestemming in. Ik haal terwijl mijn schade in en knuffel me in het zweet met D’Artagnan.
Daar gaan we! Porthos achterna, terug wat groen bochtwerk. Daar staat em zie een paar km verder. De ongeduldige jongen was er nietszeggend als een speer vandoor gegaan, maar stond nu zelf in wacht op een splitsing. Toegegeven, de actie was welkom, want ik zie dat de jongens snakken naar een frisse pint of gaan ze toch voor de douche? :-).
Daar gaan we! Porthos achterna, terug wat groen bochtwerk. Daar staat em zie een paar km verder. De ongeduldige jongen was er nietszeggend als een speer vandoor gegaan, maar stond nu zelf in wacht op een splitsing. Toegegeven, de actie was welkom, want ik zie dat de jongens snakken naar een frisse pint of gaan ze toch voor de douche? :-).
Stenen (lees keien) op de weg even verder laten ons even een halve meter dansen. Maar kalmte vermengd met controle zorgt ervoor dat we even later gewoon weer een bocht in gaan. Ik kijk toch vlug even achterop om te zien hoe de rest van de 'stal' er het van afbrengt.
De Ducs gaan er met een zachte gasrespons en soepele heupbeweging door en over. Georgke scampi echter danst zich een weg naar de andere kant van het baanvak door zijn slappe achtervering (Porthos kan dit waarschijnlijk beamen wat die achtervering betreft). Voorafgegaan door heel wat begeesterend gebrul van de Ducs sluit de George tenslotte met zijn krijsend bakske weer aan. Maar een verraderlijke kuil in de weg (en niet één van de minste), zorgt alweer voor de nodige actie. Doch even later draaien we een dorpje binnen en de redding is in zicht. We hebben met een paar het bordje Logis de france gezien en in stilte wordt er gehoopt dat hier nog plaats is. Er is nog plaats! Het is een verzorgd hotelletje en de uitbaters zijn een vriendelijk koppel. De mannen zijn blij en ik ook. Tuurlijk niet vergelijkbaar met hen, maar toch het gesleur op en naar de trein eist ook best zijn tol. Dat wordt natuurlijk ruimschoots gecompenseerd door de vreugde van het weerzien en het motorrijden, maar kom een goeie douche en lekker eten zal goed doen, ook voor mij. Douche? Forget it! 'Die kan wachten, we gaan potten pakken ' zegt de Pé . Ja daaaaag zegt Marc wij gaan eerst effe mekaar pakken! En zo gebeurde het (pffff precies een zinneke uit de bijbel, alléé dat stuk van Adam en Eva dan hé?) Meende we even niet de stem van Georgke scampi te hebben gehoord? Tja, dan zal hij wel vlug weg geweest zijn met het horen van ons antwoord ;-)
Op het terras hebben de jongens reeds een frisse pint tot zich genomen en hiermee toch al één van de basisbehoeften gestild. Marc en ik zullen dan onze 2de behoefte maar eens stillen en bestellen evengoed een biertje. De verhalen zijn de lucht niet uit en ik zuig ze als een spons op, want het is zalig naar ze te luisteren. Tot Georgke Scampi begint over de anale uitwerking dat hoegaarden bier op zijn gestel geeft. En er beestjes bij haalt die op die bepaalde plaats voor gezellige jeuk zorgen. De honger wordt even door een wurging onderdrukt, maar gelukkig verdringt een bulderlach deze meteen.
De tafel is reeds gedekt en we schuiven dan ook met plezier aan voor een lekkere maaltijd..
Wijn? Wie wil er wijn? En welke dan? De keuze is moeilijk, maar dat wordt gauw opgelost, mannen en rationeel denken hé? 3 keuzes? Ewel 3 wijnen dan hé! Simpel. Wit, Rood en Rosé.
The Godfather en Georgke Scampi proeven de rosé. Nu ja, proeven? Nog voor die wordt geproefd is, raken George zijn lippen reeds het goddelijke vocht. Niets proeven, drinken ja!
Porthos zijn voorgerecht namelijk grote garnalen, ruiken alsof ze al een paar dagen uit de frigo zijn gevallen, maar het smaakt hem en dat is wat telt. Het moet niet lekker zijn, als het maar veel is! :-)
De rest wacht geduldig op de hoofdschotel; 2 maal vis, 4 maal vlees. Alhoewel vlees? Als ik in Marc zijn bord kijk, ligt daar toch iets raar me dunkt en aan zijn mondbewegingen te zien is het wel heel erg taai. Kauwen liefke, kauwen en drinken! Ja doe maar, vul dat glas nog eens bij, want die witte is echt lekker hé? Hoe die is al uit? Porthos waar Marc de fles mee deelt zegt ‘ikke nie ze’. Maar iedereen die de reputatie van Porthos uit de verhalen van Alexandre Dumas kent, weet dat Porthos onverzadigbaar is wat eten en drank betreft om over de vrouwen maar te zwijgen!
Dus het spijt me jongen, maar je reputatie haalt je in, hoe vlug je ook met die Duc rijdt!
Onderwijl praten en kletsen de heren honderduit, ik mag delen in hun verhalen en gelach. En als ik zeg lachen, dan meen ik ook lachen. Ze proesten het uit en even kiepert de Pe zijn spinazie in de room er weer uit, niet meer bijkomend van de lach. Tja wat wil je, naast hem zit er eentje die zijn gelijke niet kent qua onnozel doen. George, venteke, zit er echt geen knoppeke aan u?
Op het terras hebben de jongens reeds een frisse pint tot zich genomen en hiermee toch al één van de basisbehoeften gestild. Marc en ik zullen dan onze 2de behoefte maar eens stillen en bestellen evengoed een biertje. De verhalen zijn de lucht niet uit en ik zuig ze als een spons op, want het is zalig naar ze te luisteren. Tot Georgke Scampi begint over de anale uitwerking dat hoegaarden bier op zijn gestel geeft. En er beestjes bij haalt die op die bepaalde plaats voor gezellige jeuk zorgen. De honger wordt even door een wurging onderdrukt, maar gelukkig verdringt een bulderlach deze meteen.
De tafel is reeds gedekt en we schuiven dan ook met plezier aan voor een lekkere maaltijd..
Wijn? Wie wil er wijn? En welke dan? De keuze is moeilijk, maar dat wordt gauw opgelost, mannen en rationeel denken hé? 3 keuzes? Ewel 3 wijnen dan hé! Simpel. Wit, Rood en Rosé.
The Godfather en Georgke Scampi proeven de rosé. Nu ja, proeven? Nog voor die wordt geproefd is, raken George zijn lippen reeds het goddelijke vocht. Niets proeven, drinken ja!
Porthos zijn voorgerecht namelijk grote garnalen, ruiken alsof ze al een paar dagen uit de frigo zijn gevallen, maar het smaakt hem en dat is wat telt. Het moet niet lekker zijn, als het maar veel is! :-)
De rest wacht geduldig op de hoofdschotel; 2 maal vis, 4 maal vlees. Alhoewel vlees? Als ik in Marc zijn bord kijk, ligt daar toch iets raar me dunkt en aan zijn mondbewegingen te zien is het wel heel erg taai. Kauwen liefke, kauwen en drinken! Ja doe maar, vul dat glas nog eens bij, want die witte is echt lekker hé? Hoe die is al uit? Porthos waar Marc de fles mee deelt zegt ‘ikke nie ze’. Maar iedereen die de reputatie van Porthos uit de verhalen van Alexandre Dumas kent, weet dat Porthos onverzadigbaar is wat eten en drank betreft om over de vrouwen maar te zwijgen!
Dus het spijt me jongen, maar je reputatie haalt je in, hoe vlug je ook met die Duc rijdt!
Onderwijl praten en kletsen de heren honderduit, ik mag delen in hun verhalen en gelach. En als ik zeg lachen, dan meen ik ook lachen. Ze proesten het uit en even kiepert de Pe zijn spinazie in de room er weer uit, niet meer bijkomend van de lach. Tja wat wil je, naast hem zit er eentje die zijn gelijke niet kent qua onnozel doen. George, venteke, zit er echt geen knoppeke aan u?
Je raakt gewoon in pure ademnood met zo iemand en als ik naar de Pé kijk dan is het bijna stikken.
Naast me zit iemand te stralen, maar tevens ook te sakkeren over zijn vlees dat inmiddels al flink uitgebeend is, doch nog steeds op een schoenzool lijkt. De enige rustige is de Godfather, die in stilte geniet van het geroezemoes en gezapig zijn wijntje drinkt.
We eindigen die avond allemaal moe maar voldaan in ons bed en ik vrees dat het geronk niet uit de lucht zal zijn. Tja het moeten niet altijd dezelfde zijn die ronken hé? En dan heb ik het wel over de motoren hé, want ik ronk niet! Denk ik?
Naast me zit iemand te stralen, maar tevens ook te sakkeren over zijn vlees dat inmiddels al flink uitgebeend is, doch nog steeds op een schoenzool lijkt. De enige rustige is de Godfather, die in stilte geniet van het geroezemoes en gezapig zijn wijntje drinkt.
We eindigen die avond allemaal moe maar voldaan in ons bed en ik vrees dat het geronk niet uit de lucht zal zijn. Tja het moeten niet altijd dezelfde zijn die ronken hé? En dan heb ik het wel over de motoren hé, want ik ronk niet! Denk ik?
To be continued
Geen opmerkingen:
Een reactie posten