Porthos en D’Artagnan gaan zich eerst inschrijven, het heeft lang genoeg geduurd! Eerst dat en dan de rest. Brieven zijn geopend, beiden zitten ze in de blauwe sessies. D’Artagnan met nummer 303 en Portos kreeg 309.
Nu terug naar de camionet, alles inladen en op naar het gedeelte dat gereserveerd is voor Ducatisti. Blijkt dat iedereen zo dicht mogelijk bij het circuit wil staan, want de voorziene plek stroomt vliegensvlug vol. Dealers troef! Oef, het is gelukt. Staan net achter de tribunes en die blijken later op de dag een dankbare plek te zijn qua schaduwleverancier.
De motoren worden klaargestoomd voor de eerste sessie. De eerste run start om 9u45 voor de gasten. De nummers krijgen hun plaats, lichten worden afgeplakt. Bandendruk gecheckt, spiegels verwijdert. Voltanken, olie, nummerplaat er af. Mmmmm andere banden? Nee toch maar niet, ik rij eerst deze in frennen van één zegt Porthos zich nog van niets bewust over het feit dat Marc zijn 966 mee heeft. Ja ja de Porthos gaat zich vandaag gooien en dan nog met de kneepads van de Pe als dat maar goed komt!
Marc blijft rustig, zoals altijd. We zien wel zegt hij. Maar net dat, is verdacht. Hij zou eerst het circuit wel even verkennen, want Francorchamps is nog een maagdelijk circuit voor hem in vergelijking met Zolder. Maar dat zal niet lang duren, want na de eerst ronde blijkt het vliesje al gescheurd en aan flarden gereden!
Het is zover. Ze rijden beiden een tunnel door en ik stap richting tribune. Vraag me af wie het meest zenuwen heeft, zij of ik?
Met de camera en videorecorder in aanslag wacht ik hun run af. De vorige zijn nog volop bezig en even gaat er door me, miljaar dat gaat wel vree vlug!
De zon is al aardig aan het branden, maar de koele wind vertekend het beeld dat ik reeds aan het verbranden ben.
Plotseling, geen rijder meer te zien, stilte…voor de storm. Want dat betekend dus…de blauwe komen er aan! Ik kijk vol verwachting uit naar hun komst. Maar dat blijkt niet zo simpel, want hoeveel rooie Duc’s denk je dat er meerijden? Inderdaad! Mijn ogen moeten er dus de twee Joe Bar’s uithalen! Zwarte en grijze helm, ook dat is niet echt een referentiepunt, wetend dat bijna iedereen voor deze kleuren kiest. Lap, de eerste is me ontsnapt, of toch niet? Is dat D’Artagnan die daar de bocht invlamt? Yep! Hihi, die heb ik al! Nu nog de tweede. Nergens te zien. Ja, ik zie hem! Er zitten ongeveer 7 rijders tussen. Maar of dat een aanknopingspunt is om ze de volgende ronde te vinden tussen die bende, is maar zeer de vraag, vooral omdat er onderweg zoooooooveeeel kan gebeuren hé?
Het is even wachten, ongeveer 3 minuten, alvorens ik de beruchte ronken terug hoor dichterbij komen. Braaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaa één voor één brallen ze de Raidillon Eau Rouge in, die net na de tribunes de hoogte in gaat. Wat een zicht! Rolling Thunder is reeds de Raidillon uit als ik Portos zie voorbij vlammen. Wie ging er hier zijn knietjes tegen de grond leggen en wie zei er we zien wel? Ja daaaaaaaaag!
Na vijf rondes en heel wat gesukkel met mijn camera’s is het even stil ik ga meteen terug naar de Ducatiruimte om hun snuiten te zien.
Ogen fonkelen en wanneer de helmen afgaan zie ik een bijpassende glimlach, die twee hebben fun gehad en het is er aan te zien! De banden plakken en Portos neemt meteen zijn fototoestel om zijn lefrandjes te fotograferen. Ik bekijk D’Artagnan zijn kneepads en zie dat er iets is met de vorm, juist ja ze zijn niet meer rond, maar schuin!
Ze zweten zich een ongeluk en ik laat ze eerst wat bekomen in de schaduw, alvorens ik ze bestook met en en en? Vertel!
Die glimlach zal voor gans de dag zijn, want ondanks de hitte blijven de uithoeken van hun lippen hun oren zoeken.
D’Artagnan lost als eerste iets. Manneke, manneke, wat een zalig circuit! Oewa, super gewoon! Porthos die volgt en die begint meteen met wie hij voorbij is gegaan en waar. Tja, een planneke zou helpen want waar in hemelsnaam is die ongelooflijk lange bocht, die later blijkt de Stavelot bocht te zijn?
‘Zeg’ zegt hij tegen Marc,’die 916 van jou, ik hou die niet jong’, dat is toch je 916 hé? Marc proest het uit, nu pas ziet de Porthos dat het niet de 916 is die hem achterliet maar de 996!
‘Miljaar, ik dacht al, joeng die 916 dat kan toch niet? Toch niet in de rechte stukken? En zo gaat het gans de dag door! Maar wel fijn hoor, want hoor dat graag!
De schaduw is schaars en op wat bomen na, is het ieder voor zich. Maar gelukkig is mijn ventken nog helder genoeg om zich achter de gele camionet te gaan zetten die op dit uur van de dag voor koelte zorgt.
Blijkt ook dat een stroom aangedreven koelboxje geen overdreven luxe is, tenzij je liever thee drinkt natuurlijk.
De honger begint te knagen en met wat navragen kom ik te weten, dat er slechts voorziening is rond 12u, dat is dus nog even. Koffies met suiker moeten de maag even vullen en ook in de VIP lounge is er niets te verkrijgen. Mmm, geen goeie organisatie, want er zijn toch veel mensen die blijven overnachten ? Portos was slimmer met zijn boterhammen dus.
Droge koekjes en koffie, schraal ontbijt, maar daar zullen we het even moeten doen. Tja, de volgende keer zal het gene waar zijn!!
Inmiddels worden de Ducs van de groene run klaargemaakt en aangezien de blauwe run daarna volgt, is het tijd om de motoren nog even te checken en zich stilletjes aan klaar te maken…
To be continuegaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaz
Geen opmerkingen:
Een reactie posten