geThormenteerde piketten

Je hebt brullen en brullen. Maar een Ducatibrul is het summum van allen. Wetend dat als mijn liefste nog maar op een km van huis is met zijn Duc, mijn ganse lichaam een ware ‘summumsatie’ ondergaat door de naderende brul van 'Rolling Thunder'. Wat denk je dan dat er is gebeurd met me gisteren op Ducatiday? Juist ja, je wil het niet weten. Maar ik ga het je toch vertellen…

Ook al begon de dag ervoor of beter de avond ervoor met meppen en slaan, het is een fantastische bruldag geworden, met 2 kleine jongens aan mijn zij.
Voor al diegene die ooit naar Francorchamps trekken en daar blijven kamperen, hier volgt een lijstje van mogelijke attributen die je beter bij de hand hebt, teneinde geen mep en vloek concert te creëren.
- Een hamer, zo eentje van het Thor-kaliber! Om piketten in de grond te slaan (of neem meteen een floeptent zonder piketten, ook handig)
- In geval van gewone tent, dus deftige piketten (stalen is misschien ietske te overdreven, maar you bether be save than sorry, wel vree gewicht voor in uwe rugzak)
- Liters antimugge spul, potten citronella of van die muggekaarsen.
- Een neptelefoon voor het geval je tegen een tent moet praten, want anders verklaren ze je zot, maar dat doen ze toch al als je met een Duc rijdt.
- DB-killers, nee nee, niet voor je Termignoni uitlaten maar voor de geluiden in de tent.
En dan heb ik het hier nog maar alleen over het verlanglijstje van het kamperen, dat van na het circuitrijden moet nog komen…

Amai, wat hebben die mannen geklopt en net als ze dachten dat die piket het ging houden, brak de aarde open. Ooit al eens een tent zien staan met aan elke hoek minstens drie piketten?
Maar ze stond en meer verlangden we niet, alhoewel?
Moe maar voldaan in afwachting van het grote moment, namelijk scheuren op het circuit, zaten we gezellig met z’n drieën een glaasje (of wat moest doorgaan voor glas) wijn te drinken. Tot…we gezelschap kregen van muggen en klein maar vree gemene vliegskes. Jezelf voor je kop kloppen, mag dan een gek zicht zijn, maar het was gewoon om zot te worden van die beesten.
Ja ja ik zie je denken, pffff niet veel gewend hé, maar iedereen was er voor op de vlucht en ze kropen overal! De warmte van de laatste dagen laat menig beest rare dingen doen als je het mij vraagt, je zou voor minder…
Maar goed, een tent brengt soelaas, ware het niet dat onze vriend Porthos niet veel haar heeft en die beesten dan ook geen onderkomen vonden bij hem. Dus die bleef zitten en dronk op z’n eentje de ganse fles verder leeg, terwijl vertellend over zijn reizen en substral. Mocht je de wenkbrauwen fronsen bij het laatst vernoemde, weet dan dat het met een plant te maken heeft die vree veel voeding nodig heeft!
Voor details moet je bij Porthos zelf zijn, me dunkt heeft hij geen groene vingers, want anders zou ie dat niet nodig hebben hé?
Of was de substral voor in zijn nafttank, toen hij merkte dat em wat pékakes tekort kwam in de rechte stukken? Het zal wel een mysterie blijven zeker? Net als waar die rotvliegen vandaan kwamen?

Veel last hebben we er uiteindelijk niet meer van gehad, D’Artagnan en ik, we waren andere diertjes in het donker aan het knijpen en Porthos terwijl maar vertellen.
Tenslotte heeft hij het maar opgegeven en is hij zijn tent gaan opzoeken, de fles was toch leeg en de verhalen voorlopig op.
Bij ons in de tent begon het verhaal juist, want in het heetst van de strijd, blijkt het anders zo handige lampje een licht en schaduw spel ten toon te spreiden en dit door bewegingen die menig asceet zonder veel uitleg begrijpt.
Maar een lampje kan ook zijn eigen leven leiden en het vertikt om te dimmen. Er ontstaat een waar gevecht met het kleinood, die zelfs even een identiteitscrisis krijgt en rood wordt in plaats van wit. Met wat gevloek, gepruts en uiteindelijk een heerlijk gelach, slaagt mijn ventke er in ons Javaans- schimmenspel-tentje terug te brengen tot een normaal Francorchamps-wip-tentje.

Slapen dat lukte niet zo best, althans bij mij niet. In de vroegte, waren die mannen van Ducati al op het circuit aan het brullen en dan heb ik het over 5u ’s morgens!
Gedaan met slapen, ik luister en 'geniet' (je weet wel dat summum gedoe) in stilte.

De mannen moeten zich inschrijven tussen 7u15 en 9u30 en ze staan verwonderlijk vroeg en vlot op, maar daar zal de adrenaline wel voor iets tussen zitten zeker? Even later zit Porthos gelijk nen echten al koffie te maken met zijn gasvuurtje. Van georganiseerd gesproken, hij had zelfs zijn boterhammekes mee.
Nu, toegegeven hij heeft zijn ‘zakske’ niet echt moeten meesleuren met de moto, want daar Marc zijn 996 een circuitdoop zou geven (waar Porthos op dat moment nog geen weet van had en dacht dat D’Artagnan zijn 916 bij had en later zal ook blijken dat hij er nog een tijdje geen weet van zal hebben :-) kon hij dus zijn bagage in de cammionet zwieren en pakken voor veertien dagen terwijl we er maar 2 weg waren!

De braaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaa-sessie is voor morgen!