Some cry, some laugh

Those who cry...


and those who smile ( a lot!)



Marc neemt z’n gsm en ziet dat er berichtjes op staan, de 3de Ducateer namelijk Aramis zit met dit weer op het dak van het klein kasteeltje! Daken te branden. Wat een te(e)ring werkje! Kreeg geen congé en moest ons deze morgen met lege ogen zien vertrekken (zie foto). We namen hem in gedachten mee en vooral Marc zou voor hem een bochtje (of twintig) nemen. Maar ja, daar heeft de poor guy niets aan! Die had zelf willen vlammen en erbij zijn. Dat is ie ook, want even meen ik dat de mannen zich schuldig voelen over het feit dat zij zich rotamuseren en hij er niet bij kan zijn. Maar tussen ons gezegd en gezwegen, lang duurt dat niet hoor ;-), want hun kill and destroy hormonen nemen al vlug weer de bovenhand en ze zijn al aan het bespreken waar ze eventueel wie kunnen pakken! Sjonge jonge en ik dacht ze het rustig gingen houden, alléé vooral D’Artagnan toch, hoor hem nog zeggen. Dat zal geen circuit voor mij zijn, ik ben te technisch. Te technisch? My ass(ken) ja!
Heb hem zelden zo uitgelaten gezien, nee das ook niet waar, maar zo blijvend uitgelaten, begrijp je? Als een klein, klein manneke met zijn eerste go-car. Alsof hij nooit zou stoppen met glimlachen, zo sterk was het! (zie foto2)
De Porthos, die was wel al van plan om te scheuren, van in het begin! Hij was voorzien, had Aramis zijn knietje-raak-de-grond-rubbers mee en nief banden, super corsa’s nog wel! Behalve in en uit de camionet hebben ze echter niet veel gereden! Maar de gedachte maakt veel, toch?

Mijn liefde vraagt of ik mee ga naar boven, waar ze starten en ik zeg geen nee. Wip achterop de 996, (vree handig zonder voetsteuntjes), maar als een bosnimf sla ik mijn blote benen rond hem en even later omringd door die ‘je weet wel’ brullen rijden we door een tunnel die ons naar de andere kant van het circuit brengt, amai mijn oren!
Daar staan ze allemaal te blinken en te wachten tot de Paddock opengaat en ze zich rangschikken voor de tweede run. Daar gaan ze! Ik loop vlug naar de railing naast het circuit om nog net het teken van Dainese te zien op de rug van Marc. De andere Ducateer vlamt me een paar seconden later ook voorbij. Terug effe wachten nu.
Ik heb postgevat in de scherpe bocht genaamd La Source. Een traag, maar gemeen bochtje, waar ik menig 999 rijder op de remmen zie gaan. Gek eigenlijk hoeveel zich in de categorie gevorderden inschrijven en al even vlug in de remmen gaan als mijn grootmoeder met haar wandelkarretje. Ik zag er één die bijna stilstond. Uit schrik? Nieuwe motor? Tja wie zal het zeggen, het was alvast geen zicht en bovenal gevaarlijk, want diegene die de bocht wel aan gepaste snelheid wilden nemen, moesten zelf ferm in de remmen, omdat meneer op de koop toe van uiterst buitenbocht, plots naar binnen ging of was het de motor met hem? Enfin buiten het feit dat ik flink wat mooi bochtenwerk heb gezien, was er ook flink wat geklooi. Gelukkig waren diegenen die ik mocht vergezellen, uit een ander soort leder gesneden en gaven ze flink van jetje! Zeg maar van Ducje!

De mannekes waren indien mogelijk nog meer opgewonden dan na de eerste run. Marc vertelde dat hij zijn buddy op het circuit gevonden had en dat hij hem alleen efkes moest laten gaan op de rechte stukken door meer pk’s, maar dat het bochtenwerk dan weer veel goedmaakte. Tja dat heb ik toch een paar keer gehoord hoor, hoe ze allebei zo over pk’s aan het rallen waren en hoe graag ze er meer zouden hebben. Maar dat houdt nooit op hé? Had die nieuwe RR geen 200pk? Lap ik zal het wel doen met 67! Das pas huilen met de pet op!

En dan…terug de schaduw opzoeken, net als dieren in de woestijn. In alle stilte en rust zitten wachten, alleen bewegend wanneer het hoogst nodig is. Wat voor de mannen hun mondjes niet telt. Want over beweging gesproken! Die tetteren maar door over de bochten en den dienen met zijn Bridgestone plakkertjes. Wat zei je daar van vrouwen en kletsen? Hier krijg ik zelfs geen speld tussen! Even later gaan we op zoek naar de bridgestone 'opponent' om te zien uit welk kamp hij is. Net een scéne uit een gladiatorenfilm :-). Het blijkt een duitste Duccer te zijn, maar van welk hout hij gesneden is, zien we de volgende ronde wel. Het valt me hoe dan ook op, dat er veel yuppies en wannabees bij zitten bij die Ducatisti. Ganse vrachtwagens equipment, bandverwarmerkes, sliks, allemaal netjes op een rij als echt pro(t)s (lees veel bla bla en op het einde van de rit veel kaka, tja die bochten hé met die 999!)

Inmiddels is de tegenstander gekend, gemarkeerd (zie territoriumafbakening een ferme stroel tegen zijn banden ;-) en de volgende ronde zal em mogen oppassen want D’Artagnan is vastbesloten hem te pakken! Porthos die eerst nog wat andere katjes moet geselen, laat de Bridgestone-man graag over aan Marc en gaat op zoek naar zijn eigen uitdager.
De zon klimt en het is tijd om eindelijk iets te eten. Bewapend met drank- en lunchbon trekken we richting Vip-lodge. Drie keuzes: pasta met vis, pasta met vlees of rijst met kokos en kip, alles gewokt. Het laatste draagt de voorkeur weg van alle drie en even later overzien we de arena vanaf onze tafel. Maar het is middag voor gans het Ducati volkje en het circuit mag zich nu verheugen op een bezoek van allerlei ander pluimage, de kleurige bende van de bikerschool rijdt voorbij.
D’Artagnan die toch wel veel honger had, moet werkelijk het middagmaal naar binnen duwen, de hitte en de adrenaline doen hun werk, maagske zit toe. Daar heeft Porthos blijkbaar geen last van en is inmiddels op weg voor zijn tweede portie, dit maal wordt het pasta met vlees. Als dat maar goed komt in deze hitte kokos met tomaat! Nu, deze man is niet aan zijn proefstuk toe wat eten betreft, want op reis at hij zelfs bedorven scampikes (of zo roken ze toch), dus...
We verlaten het pand algauw om plaats te maken voor anderen die willen eten (of wat er nog van over is).
De schaduw in please! Maaaaarrrrrr in de schaduw staat nog iets, namelijk een S4Rs Testastretta. Goh goh, het beestje draagt mijn naam…denk ik, maar hij is van één of andere oude vent, die wel het geld heeft, namelijk 15.000 euro’s! Dedju!
Tsssss troost u, ik heb onbetaalbaar gezelschap (ruilen voor een S4Rs? ;-) en dat maakt alles goed! Meer dan goed! Toch dwaal ik nog meerdere malen die dag (en de dagen erna) af naar de testastretta en dat zal nog wel effe duren, tot er ooit eentje onder me zit of ik op hem! ;-) Of ik op de 996 van mijn lief zit, omdat hij met de S4Rs weg is, hihi.

De rest volgt...morgen.