De terugtocht van Aramis en Porthos 1

Processie van Echternach!

Dinsdag 18 juli. D’Artagnan en ik gaan de Pe en Porthos uithalen in Echternach. Tenminste we gaan ze tegemoet gereden tot in ginder en ze vergezellen op het laatste stuk van de terugreis. Maar dit is niet zonder slag of stoot gegaan of zal ik zeggen, val en schuif ?

Iedereen die de Ducateers kent, kent ook hun rijstijl. Velen hebben het geprobeerd zich bij hen te voegen. Zijn op een schone zondagmorgen mee gaan rijden richting Luxemburg of Ardennen. Maar dropen even vlug weer af. Je moet namelijk uit het speciale hout gesneden zijn om met hen mee te rijden. Geen peloezerijders remember?

Nu toegegeven, met mijn luttele motorervaring, had ik toch de geworpen witte handschoen opgeraapt, was ik bereid mijn ros te zadelen, m’n lange zwarte lieslaarzen aan te doen en vooral het ros been te geven! Tsss een uitdaging laten liggen zeker? Ja daaaaaaaag!
Maar ja, hoe kan ik ook anders ? Met een Ducateer als lief! ;-)

Dinsdag vertrokken we gewapend met de minimum bagage, want zouden één nachtje op een camping verblijven, samen met de twee andere Ducateers. Ik volgde D’Artagnan en ik voelde me zalig. We hadden afgesproken, dat hij me af en toe aanwijzingen zou geven, als er iets niet goed zat met m’n rijstijl. Of hoe ik best bochten inreed en moet zeggen, ik was en ben ongelooflijk dankbaar in zijn ervaring en kennis te mogen delen.

In de vroege namiddag waren we al een flink eind onderweg en met de nodig drank- en plasstops, konden we als de wind goed zat het zweet van de twee Ducateers al ruiken. Tja, al meer dan een week onderweg en met deze hitte steeds in datzelfde pakske!

Het moet ongeveer 50km geweest zijn dat we verwijderd waren van Echternach. We reden op de N10 richting Vianden. Het was zalig rijden over de beboste paden die in deze hitte welkome schaduwleveranciers waren. Het was bergaf en toen we een volgende bocht inreden, dit (gelukkig) aan een tergendtrage snelheid, alsof iets instinctiefs ons behoede voor erger, werd de nachtmerrie van elke motar werkelijkheid.

Marc ging als eerste de bocht in en ik kan het nog altijd niet geloven in wat voor tijd hij met de Duc de grond raakte, maar het beeld zal nog lang op mijn netvlies gebrand zijn! Pataat!
Kiesels! Overal op de baan lagen versgestrooide kiezels! Niet een paar, maar honderden! Nergens een bord, nergens een waarschuwing! Dit was je reinste waanzin! Wie doet nu zoiets en staat niet stil bij het feit dat dit op z’n minst moet aangegeven staan? Ik kwam kort na Marc en ja ook ik ging onderuit, al was het eerder door het remmen en het niet meer kunnen ontwijken. Daar het bergaf was, schoof ik nog een eindje verder en kwam dicht tegen Marc en zijn Duc aanliggen.

De rode Italiaan brulde nog, want Marc zat klem met zijn hand. Wat een miserie! Ik keek hem aan en op het eerste zicht leek hij ok, maar hij zat vast onder de 916. Een motar die uit de andere richting kwam, was zodanig geschrokken dat hij er (bij wijze van spreken) een uur over deed om z’n helm los te krijgen.

Ik had mezelf inmiddels vanonder mijn gele yamaha gewrongen, maar was als de dood voor één of ander voertuig dat nietsvermoedend uit de bocht zou komen vliegen en ook de kiezels te laat zou opmerken !
Riep uiteindelijk de motar een beetje luid toe, van ‘allé jong, help dan toch !’. Er kwam inmiddels een auto voorbij (gelukkig vanuit de andere richting) en een ietske nuchtigder Hollander, hielp mee Marc vanonder zijn Duc halen.
Op het eerste zicht leek Marc ok, maar ja, de adrenline en de dopamine doen hun werk hé en meestal steken pas later letsels de kop op. Zijn helm had de enorme klap bergaf opgevangen en de deuk loog er niet om. Over zijn jas zal ik het maar niet hebben zeker , want daar hingen de lapjes leer af en kon je de onderliggende protector zien. Je mag er met andere woorden niet aan denken hoe zijn schouder er zou hebben uitgezien zonder de bescherming !
Het is gek om dit nu te vernoemen misschien, maar al diegene die dit lezen en in deze hitte geen bescherming dragen, denk maar eens na welke gevolgen in je t-shirt rijden kan hebben, zelfs aan een luttele snelheid ! !
Dit hekelpunt zal gedurende de reis meerdere malen ter sprake komen, al was het maar door het ongelooflijk aantal motars en duozitters die we zijn tegen gekomen gezellig rijdend in de zon met slechts een singletje of een t-shirtje aan. De mannen noemen het spottend onder elkaar de motars met Kevlarvel….

Maar ons vel, was gelukkig nog intact en ja ik voelde hier en daar wel een steek, maar was zo ongelooflijk content dat we er zo goed vanaf gekomen waren.
We overzagen de schade aan de motoren en vooral die van Marc had zichtbaar de meeste schade, de rode kuip was geschaafd en gestriemd van onder tot boven.
Mijn motor leek het er nog goed vanaf te brengen, tot ik mijn rechterpedaal zag liggen. Afgebroken. Mijn koplamp had een pekrandje en mijn snelheidsmeter was ontdaan van zijn chrome.


Ja, ik denk dat we daar toch een half uur in die fameuze draai zitten bekomen hebben. Wat een onverwachte slipper, wat een miserie en dit allemaal door de onvoorzichtigheid van wat wegenwerkers! Een simpel driehoekje met zo een autoke en wegspattend gesteente had al enigszins een alarm doen rinkelen, maar neen niets ! Nada ! De auto’s die nietsvermoedend de bocht invlammend, werden gauw afgekoeld door de kiezelregen op hun auto. Een Johnny met bonkende muziek, vond het eerst wel fun dat slippen in de steentjes, tot ze van alle kanten zijn open raam invlogen en toen stond zijn gezicht wel op onweer.
Over het wegdek lagen ook hier en daar plasjes ingedroogde benzine, wat duidelijk wees op het feit dat wij niet de enigsten waren die daar onderuit waren gegaan.
Pas later toen we thuiskwamen, zei mijn vriend door een klare en nuchtere opmerking van iemand, dat we beter de politie hadden gebeld, voor de opmaak van een pv, want dit was gewoon moorddadig. Een aanslag op elke motar ! Auto’s die slipten ook, maar daar zij met vier wielen een stabielere basis hadden, konden ze zich telkens nog corrigeren. Als je weet dat mijn vriend en zijn maten, dit wegske in de zomer wekelijks nemen en dit echt wel aan een ietske hogere snelheid, dan mag je niet denken over welke gevolgen snelheid zou gehad hebben op dit moorddadige wegdek !

To be continued!