Want we laveren de machines door de keitjes en aangezien ons slipperige verleden met keitjes, hoop ik dat de twee andere de tentjes niet helemaal achteraan hebben gezet. Wat had je gedacht? Juist ja in den uithoek. Slip sliding away, maar even later sta ik met mijn twee voeten in het gras, wat zoveel betekent als ik ben er geraakt.
De Vaandelvluchter
Yep de tentjes stonden er dus en ze hadden een plaatske recht onder een oude eik voor ons gereserveerd. Tsss met het naderende onweer, zou dat nog leuk kunnen worden!
Haha, ze kwamen er door. Wat verward praten ze over het feit dat daarboven aan de Nürburgring niet zoveel te zien was, maar ze veegden dat gauw weer weg met toe te geven, dat ze eigenlijk feitelijk niet ver waren geweest. Hup, rap de tent op en wulle weg!
Tja wie denkt nog gauw efkes een douchke te kunnen nemen, die is er aan voor de moeite, want als ze honger hebben, dan zijn ze als beren die je van de stroop moet houden, onhoudbaar dus. Vooral onze vriend Porthos is een onweerlegbare vreetbeer!
We horen ergens muziek en gaan er dan ook op af. Yep daar is het! Festa Ducati, overal zie je het bekende rood, maar dan ook overal. Een overdosis zou later blijken…
Het feest gaat uiteindelijk op drie locaties door, maar je kunt van de ene spot naar de andere lopen via de tunnel die onder de racetrack doorloopt.
Drank, drank eerst drank en dan eten. De ‘pizzahut’, a ja we zijn in Italiaanse sferen, toch? Dat wordt als eerste aangedaan, pizza voor 3 en de Pe die kiest voor een slaatje, duur betaald, maar wel lekker zegt hij. Het bier is wat aan de flauwe kant, maar ja ik ben dan ook niet onbevooroordeeld als Belg wanneer het op bier aankomt! Tot overmaat van ramp gaan de Duitse dames die in het bierkot staan, dan ook nog eens getapte pinten samengieten! Bijna kreeg ik een crise cardiaque, want geef nu toe, regel één als je bier tapt, begin niet te mengen aub. Zolang ze nu nog niet zegt ‘ich hab es nicht gewusst, vergeef ik het haar nog dat ze blond en Duits is, alhoewel?
De eerste pint bezorgt zowel lief als mij koppijn. Daar blijken de twee andere heren totaal geen last van te hebben en de bekers Duits bier gaan goed binnen.
We doen een tourke, beneden waar alle dealers staan en de bedrijven die tunen. Hihi, er was alleszins één stand waar ik D’Artagnan steeds kon terugvinden en het was die van be faster. Ja ja, die 996 die was voor hem dé blikvanger. Terwijl de rest zichzelf vertrappelde om de RR te zien, stond hij te kwijlen bij de omgetunede versie van deze waar hijzelf mee rijdt. Daarna zijn we boven even gaan zien aan de paddocks en konden we de honderden Ducati’s bewonderen van mensen die morgen het circuit opgingen. Er stonden exemplaren bij om je vingers bij af te likken en ik kan wel zeggen, dat ik sindsdien bijziend ben geworden van het vele schoons dat ik heb gezien, om nooit meer met iets anders dan Duc te rijden! Doemme toch!!!
De F1 daar had Pé dan weer oog voor en nog wel wat oude Duc’s die uiteindelijk fel gewild worden door hun verzamelwaarde. Kortom daar stond dus een fortuin tesamen en even heel even, bedachten we een plan om met Marc zijn camionnet een paar kostbare Duc’s te komen opladen, maar ja zo hebben we wel meer onuitvoerbare plannen en bij mijmeren is het dan ook gebleven…op dat gebied zijn we braafkes ze!
We hielden het voor bekeken boven aan het circuit en daalden weer af, want algauw zou de lifeband starten en we waren benieuwd wie we te zien zouden krijgen. Nog wat pinten en even later klonken de eerste noten. De blikken kruisten elkaar en gefrons op de voorhoofden, verried evenveel als zeggen, wat de fu#@!! is da? Zó vals, we proesten het uit, maar gaven de band het voordeel van de twijfel en wachten tot het tweede liedje. Tenslotte zijn wij rotverwend wat goeie muziek betreft en een mens moet een beetje credit geven hé? Nog een pintje jong, dat zal wel helpen. Inmiddels was de koppijn al verdwenen of was ze simpelweg verdronken?
De Pe die daarnet nog The Ramones aan het kwelen was, hoorde het gejank van de zanger aan en ik meen ook al een dierenarts te roepen om het arme beestje uit zijn lijden te verlossen. Goh, goh, wat was me datte?
'Miljaar ’t is nie waar hé', riep de Pe, begonnen die nog een coverke van één of ander discogroepke te spelen. Ze zagen er ruig uit, met hun lang haar, maar ’t was voor de show en als ze daarna Eros Ramazotti uit hun kast haalden was het hek helemaal van de dam! Mama Mia!!! Porca miseria!
Nog meer bier, we zouden drinken tot het aan ons oren uitkwam, want als je oren gevuld zijn scheelt dat een hoop, toch? Marc die begon extra luid en vals te zingen, tot hilariteit van ons allemaal, maar niet zo echt van de Duitsers, die toch wel hoog opliepen met het groepke jankers daar van voor. Maar een mens is op stap, veel milder dan anders en we waren zeker bereid water in de denkbeeldige wijn te doen. Nee nee niet in ons bier, niet overdrijven hé, want dat lag zo al dicht genoeg kwa smaak bij het vocht dat je na tien consumaties uit het voorzien gaatje perst!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten